به گزارش روابط عمومی دانشگاه سمنان ؛ دکتر علی خیر الدین استاد دانشکده مهندسی عمران دانشگاه سمنان و مجری این طرح بین المللی گفت : این طرح در قالب همکاریهای بین المللی وزارت علوم و با همکاری هیات جذب نخبگان غیر مقیم وزارت علوم در حال اجراست .
دکتر خیرالدین با بیان اینکه  همکاریهای دانشگاه سمنان و دانشگاه اسلو نروژ از سال 2016 آغاز شده است افزود : عنوان این طرح تخمین چسبندگی آرماتورهای دارای خوردگی در اعضای بتن آرمه (Estimation of Bond Strength of Reinforcement in RC Elements with Consideration of Corrosion )است که با همکاری اینجانب از دانشگاه سمنان ، دکتر مهدی کیومرثی دانشیار دانشگاه اسلو نروژ و دکتر مسعود احمدی از فارغ التحصیلان دانشگاه سمنان در حال اجراست .
وی با بیان اینکه خوردگی در سازه های بتن آرمه بسیار حایز اهمیت است و هزینه بسیار هنگفتی را برای ترمیم  پروژه های عمرانی داخل و خارج از کشور ایجاد می کند اظهار داشت : اجرای موفق این طرح پژوهشی عمر مفید ساختمانها را افزایش خواهد داد.
مجری این طرح بین المللی تصریح کرد : در این طرح پژوهشی به دنبال ارائه مدل جدیدی بر اساس محاسبات نرم و شبکه عصبی و منطقه فازی هستیم تا بحث خوردگی و چسبندگی را در سازه های بتن آرمه تخمین بزنیم .
دکتر خیرالدین افزود : اجرای این طرح پژوهشی نه تنها در تقویت روابط بین الملل بلکه در ارتقای رنکینگ دانشگاه سمنان هم نقش موثری دارد .
دکتر کیومرثی استاد دانشگاه اسلو هم  با بیان اینکه خوردگی یکی از مهمترین مسائل عمرانی در دنیا و از جمله در نروژ و ایران است  گفت : حدود 90 درصد از پل هایی که در نروژ ساخته شده دارای خوردگی ناشی از کلراید هستند .

دکتر کیومرثی افزود : در این طرح تلاش می کنیم که بهترین و بهینه ترین مدل را ارائه دهیم و مدلهای موجود در این زمینه را اصلاح کنیم که در آینده نه تنها برای پژوهشگران بلکه برای مهندسان به صورت عملی هم مورد استفاده قرار گیرد .
وی افزود : با توجه به مشکلات فراوانی که خوردگی آرماتور ایجاد می نماید، به ابزاری برای بررسی سازه‌های دچار خوردگی نیاز است که در این  طرح پژوهشی به ارزیابی مقاومت پیوستگی بین بتن و فولاد در سازه های دارای خوردگی یکنواخت پرداخته شده و سعی می شود مدلی برای این پارامتر ارائه شود.
دکتر مسعود احمدی از فارغ التحصیلان دانشگاه سمنان و از اعضای این تیم تحقیقاتی هم گفت : به دنبال پیشنهاد مدلی کاربردی هستیم و با توسعه روابط میزیان خطا را کاهش دادیم و با سیستم هوش مصنوعی کار را پیش بردیم تا مدلی ارائه شود که مشکلات خوردگی موجود در جامعه مهندسی را حل و در فعالیتهای مهندسی و دنیای واقعی به راحتی از آن استفاده کرد .